Pewnie nie wiecie, że mój ulubiony kierunek wyjazdów wakacyjnych to południowo-wschodnia Europa, Bałkany i Turcja. Nie ma bowiem nic przyjemniejszego od delektowania się kawą po turecku w kafejce obok medresy Ghazi Husrev Bega w Sarajewie czy kontemplowania kolorowych kafelków w meczecie Rustema Paszy w Stambule. A to tylko dwa proste przykłady przyjemności, jakich można doświadczyć w tamtych rejonach. To także przykłady sposobu życia, nazywanego w języku arabskim kayf, w tureckim kef, a keif w językach słowiańskich. Sposobu życia prowadzącego do spokoju ducha, stanu błogości, dobrego nastroju i zadowolenia. Moi bułgarscy przyjaciele mówią: „naprawił se kefa”, czyli: sprawiłem sobie przyjemność.

30 lat temu Francis Fukuyama napisał książkę Koniec historii. Bardzo szybko okazało się jednak, że wcale żadnego końca historii nie ma i nie będzie w najbliższej przyszłości. Obecnie mamy koniec świata determinizmu, świata pewności i stabilności, lecz wygląda na to, że świat biznesu i świat zarządzania projektami wcale tego nie zauważył. I choć już jakiś czas żyjemy w świecie niepewności i zmienności, w którym menedżerowie powinni myśleć i działać probabilistycznie, to nadal dominuje u nich podejście deterministyczne.

W swojej praktyce zawodowej bardzo często spotykam się z następującym oczekiwaniem drugiej strony (klientów): daj nam/mi dobre praktyki, metody i techniki, które sprawdziły się w innych firmach podobnej branży, względnie takie, jakie wymienione są w standardach i/lub metodykach zarządzania projektami. Czyli dostarczcie receptę, której zastosowanie pozwoli na osiągnięcie oczekiwanego stanu.

Cele i zarządzanie nimi – zdaniem wielkich guru, jak i praktyków zarządzania – to najważniejsze koncepcje zarządzania. Wielokrotnie moglibyśmy bowiem przeczytać: zdefiniuj swoje – zarówno firmowe, zespołowe, jak i prywatne cele – a po ich osiągnięciu … . W miejsce kropek możemy wstawić rożne pięknie brzmiące frazy i sformułowania. A rzeczywistość? No nie jest tak różowa: pomimo stosowania różnych metod zarządzania celami często doświadczamy frustracji, niepowodzeń, porażek.

Obserwuję z coraz większym zainteresowaniem świat za oknem, także świat biznesu i zarządzania. I cóż widzę? Elementy układanki, które być może układają się w większy obrazek. czy to przy podejmowaniu różnego typu decyzji, czy to w relacjach między ludźmi. A co groźniejsze: zaczynają dominować skrajne emocje, typu gniew, umiejętnie wykorzystywane i wzmacniane przez media społecznościowe.

Styczeń – miesiąc w którym piszę felieton, który właśnie czytacie – a zwłaszcza okolice Nowego Roku, to okres postanowień, planowania zmian w swoim życiu, także tym zawodowym. Tworzymy więc wizje, jak to zmienimy się w trakcie najbliższego roku, co osiągniemy, planujemy działania. A jakie są efekty tego wszystkiego? Sami wiecie: często niestety kończy się po prostu na snuciu tych planów. Więc koło następnego Nowego Roku ta zabawa (cykl) powtarza się.