Polacy są wyczerpani przez pandemię, wojnę, kryzys. „Polskie społeczeństwo zżera ‘rdza’ jaką jest stres” – uważa prof. Zbigniew Nęcki, psycholog społeczny. Zdaniem eksperta nasze społeczeństwo jest przepełnione lękiem po tym, jak od trzech lat żyje w ciągłym „stanie awaryjnym”. Dodatkowo, wzrost złożoności w projektach nie ułatwia Project Managerom życia, a tylko potęguje sytuacje stresogenne.

Do napisania tego artykułu skłonił mnie post Marcina Żmigrodzkiego, który pojawił się na LinkedIn i burzliwa pod nim dyskusja. Poniżej cytuję jego treść, a w dalszej części artykułu postaram się odpowiedzieć na postawione w tytule pytanie.  „Raport Hype Cycle for Enterprise Architecture 2021 pokazuje, że agile poza IT oraz zwinne zarządzanie projektami jest od roku w fazie coraz większego rozczarowania. Sprawdziłem wersje tego raportu z poprzednich lat, szczyt oczekiwań zdaniem Gartnera nastąpił dwa-trzy lata temu. Jednocześnie na blogach pojawia się sporo wpisów o rozczarowaniu wdrażaniem agile w dużej skali. Już nie mówię o Disciplined Agile, bo to na razie nie przebiło się na rynek, ale SAFe zdrowo obrywa od praktyków. Dodatkowo zastanawiam się, jak na modę na podejście zwinne poza IT wpłynie ewentualna recesja i rosnące bezrobocie. Też macie wrażenie, że coś się kończy i coś się zaczyna, cytując klasyka”?

Krzysztof nie rozumie swojej roli, mówi, że jest rozmyta, a on zagubiony. Kasia dobrze czuje się w nowej sytuacji, ale uważa, że projekty cierpią. W organizacji wprowadzono sporo zmian, które były potrzebne, nie ma jednak nad nimi nadzoru, a ludzie pozostali w starym schemacie myślenia, dodaje Adam. Szef, który zainicjował zmiany jest przekonany, że wszyscy wiedzą dokąd zmierzają i co mają robić. Czyż nie brzmi znajomo? Czyż przynajmniej raz nie doświadczyłeś tego podczas zmiany?

Z ciekawości zapytałam znajomą na Linkedin czy i jak, jeśli tak, zmieniła się perspektywa i rola HR Business Partnera (HRBP) w związku z pandemią. Odpowiedź, którą otrzymałam brzmiała następująco: „Rola HRBP ewoluuje nieustannie. Pandemia spowodowała zwiększenie atencji na kondycję psychofizyczną pracowników”. Przyglądam się temu zjawisku trochę z przerażeniem. Coraz częściej firmy proponują programy well-being, treningi uważności czy umiejętności walki ze stresem, które nie tylko nie rozwiązują, ale co gorsze, przysłaniają realne przyczyny problemów. 

"Chodzi o postrzeganie pracowników przede wszystkim jako ludzi, a dopiero w drugiej kolejności jako część organizacji, która osiąga wyniki” Gustavo Pastrana, PMP, Diebold Nixdorf, Mexico City, Mexico

„Analfabetami XXI wieku nie będą ci, którzy nie potrafią czytać i pisać, lecz ci, którzy nie potrafią się uczyć, oduczać i uczyć na nowo” Alvin Toffler

Pandemia przyspieszyła zmiany. Rok 2020 przyniósł nam więcej niepewności oraz przyspieszył transformację cyfrową i kulturową. Dla wielu z nas lockdown i zmiana sposobu pracy była zaskoczeniem, część z nas zareagowała przerażeniem – dobrze podsumowuje to jedna z wielu wypowiedzi w mediach społecznościowych: „Bardzo chciałabym byśmy mieli jakiekolwiek scenariusze, na których możemy się oprzeć… jednak mam wrażenie absolutnej wyjątkowości sytuacji, niespotykanej od… (nawet nie wiem, kiedy). Życzę serdecznie wszystkim byśmy wiedzieli, jak reagować, odnajdywać się w zmianie, choć na ten moment rewelacyjnych’ rad, scenariuszy, plan w, szacowań mi brak”. ~ Trenerka

Teaming to przełomowe podejście do zarządzania organizacją i przywództwa stworzone przez Amy Edmondson, w którym uczenie się jak się uczyć (ang. learning to learn) staje się niezwykle ważne. Celem organizacji, która kultywuje teaming jest ciągłe doskonalenie (ang. execution as learning), gdzie elastyczność i eksperymentowanie stawia się ponad trzymanie się zasad i kontrolę (ang. execution as efficiency).

W przeszłości praca wymagała od nas siły mięśni. Aktualnie wymaga od nas intelektu. Ale nadchodzi era, w której praca będzie wymagać od nas serca.