Dla Bostonu nie ma przyszłości. To jeden wielki korek. Każdej doby, już za chwilę,miasto będzie „stać” 14 godzin! Główną arterią miasta przejeżdża 200.000 samochodów dziennie i liczba ta będzie wciąż rosła. W krótkim okresie należy spodziewać się odpływu mieszkańców, a na pewno inwestorów, którzy po wylądowaniu na lotnisku Logana musieliby wiele godzin przedzierać się do miasta. A to wszystko dlatego, że gdy Boston był projektowany, nikt nie myślał o istnieniu motoryzacji. Przebudowywano je w latach pięćdziesiątych XX wieku, na bazie planów z lat dwudziestych. Uważano, że 75.000 samochodów dziennie – to przepustowość dróg, której nigdy nie da się zapełnić. Teraz jednak bostońskie autostrady są przepełnione. Szpecą miasto. Nie rozwiązały żadnych problemów komunikacyjnych, a ich stan techniczny powoli napawa trwogą.

Choć to niewiarygodne – ważnym wyzwaniem w megaprojektach jest świadomość tego, co jest do zrobienia, a także jednoznacznie rozumiane cele przedsięwzięcia. Teoretycznie każdy realizator powinien wiedzieć, czym zajmuje się projekt oraz w jakim celu go uruchomiono. Jednak duże projekty są często zbyt wielkie, podzielone na fragmenty etc. Zdarza się, że zespół nie ogarnia całości przedsięwzięcia. Niestety, prawie pewne jest, że mają też z tym problem ważni decydenci, którzy są na zewnątrz zespołu projektowego i muszą szybko i trafnie zareagować, by projekt mógł ukończyć się z sukcesem.