Strefa Felietonu

Renesans postanowień noworocznych

Jeżeli zastanawiasz się, dlaczego porusza my ten temat w marcu (lub dowolnie innym miesiącu, w którym to czytasz) odpowiedź jest bardzo prosta. Nigdy nie jest za późno, żeby realizować jakiekolwiek postanowienia. Nie warto czekać na kolejny przełom roku, zaćmienie księżyca, kometę czy urodziny. Niech nieudane postanowienia będą czymś na kształt kosztów utopionych. Nie pozwól im decydować o przyszłości.

Dlaczego to, czego nie widać ma największe znaczenie

W swojej praktyce zawodowej bardzo często spotykam się z następującym oczekiwaniem drugiej strony (klientów): daj nam/mi dobre praktyki, metody i techniki, które sprawdziły się w innych firmach podobnej branży, względnie takie, jakie wymienione są w standardach i/lub metodykach zarządzania projektami. Czyli dostarczcie receptę, której zastosowanie pozwoli na osiągnięcie oczekiwanego stanu.

Czego słuchać aby, projekt nie stał się tragedią. EXODUS

W poprzednim numerze Strefy (#44), przedstawiliśmy niespełna dwugodzinną listę przebojów dobrego projektu. Zgodnie z zapowiedzią, po odsłuchaniu fazy inicjowania oraz planowania, chcemy rozwinąć wątki właściwe, tj. fazę realizacji (executing), monitorowania oraz kontroli (monitoring and controlling), a także zamykania (closing). Zapraszamy na ciąg dalszy hitów dostępnych w tej samej lokalizacji (patrz kod QR) co poprzednie. Czy osiągniemy wspólnie mityczne catharsis? Czy podświadomie zaczniesz nucić niektóre wersy podczas pracy? Zapraszamy do czytania i słuchania. Wszystkie pojawiające się poniżej utwory znajdziesz w kolejności występowania w tekście na playliście.

Kiedy detale przejmują dowodzenie… czyli micromanagement w akcji

Niby każdy człowiek słyszał i wie, że mikro-kontrola ze strony kierownictwa to zgubny mechanizm i jest jedną z najbardziej demotywujących i szkodliwych praktyk w miejscu pracy. Jednak gdy wchodzimy na wyższe stanowiska często o tym „zapominamy”, nawet jeżeli sami kiedyś byliśmy w sytuacji gdy nasz przełożony drobiazgowo weryfikował co robiliśmy pomiędzy 9:45 a 10:30 i czemu tego maila pisaliśmy nie 5 a 35 minut.  Pozwólcie zatem, że w tym felietonie przywołam najważniejsze (z mojej perspektywy) skutki przesadnego dbania o szczegóły ze strony naszego kierownictwa na bazie własnych doświadczeń.

Droga ważniejsza od celu?

Cele i zarządzanie nimi – zdaniem wielkich guru, jak i praktyków zarządzania – to najważniejsze koncepcje zarządzania. Wielokrotnie moglibyśmy bowiem przeczytać: zdefiniuj swoje – zarówno firmowe, zespołowe, jak i prywatne cele – a po ich osiągnięciu … . W miejsce kropek możemy wstawić rożne pięknie brzmiące frazy i sformułowania. A rzeczywistość? No nie jest tak różowa: pomimo stosowania różnych metod zarządzania celami często doświadczamy frustracji, niepowodzeń, porażek.

Czego słuchać aby, projekt nie stał się tragedią. PROLOGOS

Grecka tragedia to forma dramatu, która miała określone elementy. Wiele z nich przypomina zarządzanie projektem. W obu przypadkach jest jakaś akcja, a patrząc na statystyki projektów zakończonych sukcesem, śmiało możemy ją nazwać tragiczną. W tragedii greckiej ważną funkcję pełnił chór, który komentował bieżące wydarzenia, wyrażał uczucia czy przekazywał pewne nauki, czym z pewnością przypominać mógłby wiele zespołów projektowych. Był tam także bohater dotknięty tragicznym losem, w którego rolę śmiało możemy wpisać wielu formalnych bądź nie liderów projektu. Pojawiają się błędy, złe decyzje, a nawet upadki tak dobrze znane z naszego codziennego życia, bo który projekt idzie zawsze zgodnie z planem? Po obejrzeniu tragedii widzowie mieli doświadczyć oczyszczenia emocjonalnego (catharsis), co podobnie jak w każdym projekcie nazwać możemy celem.

Trzeba wszystko zmienić…

Obserwuję z coraz większym zainteresowaniem świat za oknem, także świat biznesu i zarządzania. I cóż widzę? Elementy układanki, które być może układają się w większy obrazek. czy to przy podejmowaniu różnego typu decyzji, czy to w relacjach między ludźmi. A co groźniejsze: zaczynają dominować skrajne emocje, typu gniew, umiejętnie wykorzystywane i wzmacniane przez media społecznościowe.

12 lat podróży

Dwanaście lat pełnych wyzwań, rozwoju i pasji. Z okazji mojej wyjątkowej rocznicy, postanowiłam spojrzeć wstecz na moją drogę jako IT Project Managera. To nie tylko pracowite lata, ale przede wszystkim intensywna podróż, w trakcie której rozwijałam się zarówno pod kątem umiejętności twardych jak i miękkich, zdobywając nowe doświadczenia.

Postanowienie noworoczne

Styczeń – miesiąc w którym piszę felieton, który właśnie czytacie – a zwłaszcza okolice Nowego Roku, to okres postanowień, planowania zmian w swoim życiu, także tym zawodowym. Tworzymy więc wizje, jak to zmienimy się w trakcie najbliższego roku, co osiągniemy, planujemy działania. A jakie są efekty tego wszystkiego? Sami wiecie: często niestety kończy się po prostu na snuciu tych planów. Więc koło następnego Nowego Roku ta zabawa (cykl) powtarza się. 

Bańki, bunkry i… hybrydy

Wygląda, że historia zatacza koło i wracamy do zamierzchłych czasów. Dlaczego tak sądzę? Tak jak w zamierzchłych czasach ludzie żyli w swoich grupach, plemionach, tak obecnie żyjemy w bańkach. Bańkach, czyli grupach o wspólnych zainteresowaniach i poglądach. Najlepszym przykładem takich baniek są oczywiście media społecznościowe, w których dyskusja, rozmowa, wymiana informacji odbywa się w zamkniętej grupie „swojego plemienia”, czyli właśnie w bańce. I o ile w tych zamierzchłych czasach życie plemienne ułatwiało przetrwanie na sawannie czy w lesie, to we współczesnym świecie pełnym złożoności, zmienności i niepewności to poważny problem. Bo teraz żeby przetrwać trzeba jednak wiedzieć więcej, rozumieć tę złożoność, radzić sobie z niepewnością. A do tego potrzebna jest wymiana informacji, rzetelna, otwarta na inne poglądy i koncepcje rozmowa, wspólne dochodzenie do możliwie optymalnych rozwiązań, eksperymentowanie z nimi i… dalsze poszukiwania.