Strefa Felietonu

Kiedy detale przejmują dowodzenie… czyli micromanagement w akcji

Niby każdy człowiek słyszał i wie, że mikro-kontrola ze strony kierownictwa to zgubny mechanizm i jest jedną z najbardziej demotywujących i szkodliwych praktyk w miejscu pracy. Jednak gdy wchodzimy na wyższe stanowiska często o tym „zapominamy”, nawet jeżeli sami kiedyś byliśmy w sytuacji gdy nasz przełożony drobiazgowo weryfikował co robiliśmy pomiędzy 9:45 a 10:30 i czemu tego maila pisaliśmy nie 5 a 35 minut.  Pozwólcie zatem, że w tym felietonie przywołam najważniejsze (z mojej perspektywy) skutki przesadnego dbania o szczegóły ze strony naszego kierownictwa na bazie własnych doświadczeń.

Droga ważniejsza od celu?

Cele i zarządzanie nimi – zdaniem wielkich guru, jak i praktyków zarządzania – to najważniejsze koncepcje zarządzania. Wielokrotnie moglibyśmy bowiem przeczytać: zdefiniuj swoje – zarówno firmowe, zespołowe, jak i prywatne cele – a po ich osiągnięciu … . W miejsce kropek możemy wstawić rożne pięknie brzmiące frazy i sformułowania. A rzeczywistość? No nie jest tak różowa: pomimo stosowania różnych metod zarządzania celami często doświadczamy frustracji, niepowodzeń, porażek.

Czego słuchać aby, projekt nie stał się tragedią. PROLOGOS

Grecka tragedia to forma dramatu, która miała określone elementy. Wiele z nich przypomina zarządzanie projektem. W obu przypadkach jest jakaś akcja, a patrząc na statystyki projektów zakończonych sukcesem, śmiało możemy ją nazwać tragiczną. W tragedii greckiej ważną funkcję pełnił chór, który komentował bieżące wydarzenia, wyrażał uczucia czy przekazywał pewne nauki, czym z pewnością przypominać mógłby wiele zespołów projektowych. Był tam także bohater dotknięty tragicznym losem, w którego rolę śmiało możemy wpisać wielu formalnych bądź nie liderów projektu. Pojawiają się błędy, złe decyzje, a nawet upadki tak dobrze znane z naszego codziennego życia, bo który projekt idzie zawsze zgodnie z planem? Po obejrzeniu tragedii widzowie mieli doświadczyć oczyszczenia emocjonalnego (catharsis), co podobnie jak w każdym projekcie nazwać możemy celem.

Trzeba wszystko zmienić…

Obserwuję z coraz większym zainteresowaniem świat za oknem, także świat biznesu i zarządzania. I cóż widzę? Elementy układanki, które być może układają się w większy obrazek. czy to przy podejmowaniu różnego typu decyzji, czy to w relacjach między ludźmi. A co groźniejsze: zaczynają dominować skrajne emocje, typu gniew, umiejętnie wykorzystywane i wzmacniane przez media społecznościowe.

12 lat podróży

Dwanaście lat pełnych wyzwań, rozwoju i pasji. Z okazji mojej wyjątkowej rocznicy, postanowiłam spojrzeć wstecz na moją drogę jako IT Project Managera. To nie tylko pracowite lata, ale przede wszystkim intensywna podróż, w trakcie której rozwijałam się zarówno pod kątem umiejętności twardych jak i miękkich, zdobywając nowe doświadczenia.

Postanowienie noworoczne

Styczeń – miesiąc w którym piszę felieton, który właśnie czytacie – a zwłaszcza okolice Nowego Roku, to okres postanowień, planowania zmian w swoim życiu, także tym zawodowym. Tworzymy więc wizje, jak to zmienimy się w trakcie najbliższego roku, co osiągniemy, planujemy działania. A jakie są efekty tego wszystkiego? Sami wiecie: często niestety kończy się po prostu na snuciu tych planów. Więc koło następnego Nowego Roku ta zabawa (cykl) powtarza się. 

Bańki, bunkry i… hybrydy

Wygląda, że historia zatacza koło i wracamy do zamierzchłych czasów. Dlaczego tak sądzę? Tak jak w zamierzchłych czasach ludzie żyli w swoich grupach, plemionach, tak obecnie żyjemy w bańkach. Bańkach, czyli grupach o wspólnych zainteresowaniach i poglądach. Najlepszym przykładem takich baniek są oczywiście media społecznościowe, w których dyskusja, rozmowa, wymiana informacji odbywa się w zamkniętej grupie „swojego plemienia”, czyli właśnie w bańce. I o ile w tych zamierzchłych czasach życie plemienne ułatwiało przetrwanie na sawannie czy w lesie, to we współczesnym świecie pełnym złożoności, zmienności i niepewności to poważny problem. Bo teraz żeby przetrwać trzeba jednak wiedzieć więcej, rozumieć tę złożoność, radzić sobie z niepewnością. A do tego potrzebna jest wymiana informacji, rzetelna, otwarta na inne poglądy i koncepcje rozmowa, wspólne dochodzenie do możliwie optymalnych rozwiązań, eksperymentowanie z nimi i… dalsze poszukiwania.

Chilluj bombę w weekend

Każdego dnia krążymy pomiędzy pracą, obowiązkami, terminami, zajęciami dodatkowymi i wyzwaniami. Wszyscy pragniemy sukcesu zawodowego i spełnienia, ale równocześnie często zapominamy, że tak samo ważne jest zadbanie o naszą psychikę, fizyczne samopoczucie i ogólny stan zdrowia. Na szczęście mamy doskonałe narzędzie, które pomaga nam w zachowaniu równowagi życiowej i wyciszeniu się po tygodniu pełnym stresu - to weekend.

Home Alone

Co poza gorącą herbatą pomoże, kiedy sezon na zwolnienia lekarskie zostanie oficjalnie otwarty? Kiedy projekt przecieka przez kratki Excela, a nam podnosi się temperatura czoła? Lub gdy z innych, mniej lub bardziej obiektywnych przyczyn, nie damy rady dotrzeć fizycznie do tzw. miejsca pracy? Oczywiście z pomocą przychodzi Home Office (wtedy herbata naturalnie bez prądu). O tym, jakie historie można spotkać po drugiej stronie monitora, przeczytasz w czwartym już odcinku SOR-u. A jest o czym czytać, bo nasi Redaktorzy i Redaktorki z niejednej kuchni kawkę pili.

Epoka bylejakości

Na początek mała wycieczka w czasie. 40 lat temu Tadeusz Różewicz w wierszu „Przyszli żeby zobaczyć poetę” napisał: „słyszę jak byle kto mówi byle co do byle kogo bylejakość ogarnia masy i elity ale to dopiero początek”. Jak więc sytuacja wygląda po 40 latach? Nasze czasy, niewątpliwie bardzo ciekawe, mają wiele określeń: epoka cyfrowa, postępu, czy era populizmu. Jednak dla mnie współczesne czasy to epoka bylejakości. Trochę już żyję na tym świecie i kilku różnych epok doświadczyłem, jednak takiego zalewu bylejakości, jaki obserwuję w ciągu ostatnich 2-3 lat, czy to w życiu biznesowym, czy życiu społecznym, nie doświadczyłem nigdy wcześniej.