Grecka tragedia to forma dramatu, która miała określone elementy. Wiele z nich przypomina zarządzanie projektem. W obu przypadkach jest jakaś akcja, a patrząc na statystyki projektów zakończonych sukcesem, śmiało możemy ją nazwać tragiczną. W tragedii greckiej ważną funkcję pełnił chór, który komentował bieżące wydarzenia, wyrażał uczucia czy przekazywał pewne nauki, czym z pewnością przypominać mógłby wiele zespołów projektowych. Był tam także bohater dotknięty tragicznym losem, w którego rolę śmiało możemy wpisać wielu formalnych bądź nie liderów projektu. Pojawiają się błędy, złe decyzje, a nawet upadki tak dobrze znane z naszego codziennego życia, bo który projekt idzie zawsze zgodnie z planem?…

Obserwuję z coraz większym zainteresowaniem świat za oknem, także świat biznesu i zarządzania. I cóż widzę? Elementy układanki, które być może układają się w większy obrazek. Widzę wzrastającą rolę i znaczenie emocji i w życiu codziennym, i w świecie kultury, a także w świecie polityki. Emocje coraz bardziej wypierają rozum, czy to przy podejmowaniu różnego typu decyzji, czy to w relacjach między ludźmi. A co groźniejsze: zaczynają dominować skrajne emocje, typu gniew, umiejętnie wykorzystywane i wzmacniane przez media społecznościowe. Widzę – wśród uczestników swoich szkoleń i warsztatów – przedstawicieli kolejnych generacji: Y, Z, Alfa. I związaną z tymi generacjami zmianę…

Dwanaście lat pełnych wyzwań, rozwoju i pasji. Z okazji mojej wyjątkowej rocznicy, postanowiłam spojrzeć wstecz na moją drogę jako IT Project Managera. To nie tylko pracowite lata, ale przede wszystkim intensywna podróż, w trakcie której rozwijałam się zarówno pod kątem umiejętności twardych jak i miękkich, zdobywając nowe doświadczenia. Praca na stanowisku IT Project Managera to nie tylko kierowanie projektami, ale także sztuka balansowania pomiędzy technicznymi aspektami, a wymiarem ludzkim. W ciągu ostatnich lat doskonaliłam umiejętność zarządzania zespołem, efektywnego rozwiązywania problemów (czyt. wyzwań) oraz planowania strategicznego. Każdy miesiąc, ba, nawet dzień wpłynął na moją zdolność do szybkiego podejmowania decyzji w środowisku,…

Styczeń – miesiąc w którym piszę felieton, który właśnie czytacie – a zwłaszcza okolice Nowego Roku, to okres postanowień, planowania zmian w swoim życiu, także tym zawodowym. Tworzymy więc wizje, jak to zmienimy się w trakcie najbliższego roku, co osiągniemy, planujemy działania. A jakie są efekty tego wszystkiego? Sami wiecie: często niestety kończy się po prostu na snuciu tych planów. Więc koło następnego Nowego Roku ta zabawa (cykl) powtarza się.  Dlaczego tak się dzieje? Jedna z przyczyn to syndrom nazywany przez Amerykanów „set and forget it”. Inną częstą przyczyną jest brak silnej woli w realizacji – całkiem niezłych skądinąd planów.…

Wygląda, że historia zatacza koło i wracamy do zamierzchłych czasów. Dlaczego tak sądzę? Tak jak w zamierzchłych czasach ludzie żyli w swoich grupach, plemionach, tak obecnie żyjemy w bańkach. Bańkach, czyli grupach o wspólnych zainteresowaniach i poglądach. Najlepszym przykładem takich baniek są oczywiście media społecznościowe, w których dyskusja, rozmowa, wymiana informacji odbywa się w zamkniętej grupie „swojego plemienia”, czyli właśnie w bańce. I o ile w tych zamierzchłych czasach życie plemienne ułatwiało przetrwanie na sawannie czy w lesie, to we współczesnym świecie pełnym złożoności, zmienności i niepewności to poważny problem. Bo teraz żeby przetrwać trzeba jednak wiedzieć więcej, rozumieć tę…