Lubię książki, które odciskają na mnie swoje piętno i zmuszają do myślenia, a niewątpliwie taka jest pozycja napisana przez Agnieszkę Kozak i Joannę Berendt. Być może powodem jest to, że dostrzegam spory kontrast między lekcjami płynącymi w stworzonym przez Marshalla Rosenberga tytułowym Porozumieniu bez przemocy, a jedną z organizacji, w których pracowałem.
Sposób komunikacji proponowany przez autorki pozwala pracownikom organizacji (szerzej również na polu nie tylko zawodowym) żyć w zgodzie ze sobą i w pełni troszczyć się o swoje potrzeby. Co szczególnie zapadło mi w pamięć? Żyrafa i szakal. Tak, to wciąż Strefa PMI, a nie atlas zwierząt. Żyrafa i szakal to symbole porozumienia bez przemocy, a każdy z nich jest nośnikiem określonych stylów komunikacji interpersonalnej.
Żyrafa jest odzwierciedleniem języka wzbogacającego, a Rosenberg wybrał tego ssaka ponieważ jest on roślinożerny, ma duże serce i z wiadomych względów patrzy na świat z perspektywy. Posługuje się ona językiem uczuć i potrzeb, jest nastawiona na empatyczne słuchanie innych, bo sama lubi być usłyszana. Autorki książki uważają, że język żyrafy pozwala wprowadzać dialog w organizacjach na wyższy poziom, komunikujemy się z perspektywy JA. Jak mówi Rosenberg – język ten jest „stary jak świat”, ale w moim odczuciu wymaga wrażliwości i samoświadomości.
Po drugiej stronie barykady stoi język szakala, a jak pamiętacie z lekcji przyrody jest to drapieżnik. Szakal dba głównie o realizację swoich potrzeb. Często ocenia, krytykuje i porównuje. Czasem może wydawać się, że jest elokwentny i oczytany, jednak posługuje się etykietami i stereotypami. Czy dobrze czujecie się w towarzystwie osoby kontrolującej, która daje Wam gotowe rozwiązania i rady jak wykonywać zadania? Spróbujcie tylko nie spełnić jej oczekiwań, a po chwili znajdziecie się w pełnowymiarowym konflikcie z poczuciem wewnętrznej winy.
Polecam lekturę każdemu, kto chce poprawić swoją komunikację i zgłębić psychologię relacji. Uważam, że każda rozmowa z drugim człowiekiem jest niezwykłą okazją do zbudowania wspólnego zrozumienia, poczucia sensu i własnej wartości. Nie chodzi nawet o słynną coveyowską zasadę win-win, ale o coś więcej – budowanie relacji interpersonalnych, w których z poszanowaniem granic obydwóch stron dialogu, będziemy wzajemnie wzmacniać się i z przyjemnością ze sobą współpracować. Moim zdaniem zasady zapisane w książce są ważną lekcją dla liderów.
Agnieszka Kozak, Joanna Berendt, Dogadać się z innymi, czyli porozumienie bez przemocy nie tylko w życiu organizacji, Onepress, Warszawa 2019, s. 264
Od początku kariery zawodowej związany z branżą FMCG, gdzie odpowiada za marketing, trade marketing i zarządzanie projektami. Miał przyjemność dołożyć swoją cegiełkę do komunikacji i rozwoju znanych marek, takich jak: Lubella, Tymbark, Hit, Cadbury czy Mowi. Pasjonat ekonomii behawioralnej.
Since the beginning of his career, he has been involved in the FMCG industry, where he is responsible for marketing, trade marketing and project management. He had the pleasure of contributing to the communication and development of well-known brands such as Lubella, Tymbark, Hit, Cadbury and Mowi. Passionate about behavioural economics.