Tag: felieton

Bańki, bunkry i… hybrydy

Wygląda, że historia zatacza koło i wracamy do zamierzchłych czasów. Dlaczego tak sądzę? Tak jak w zamierzchłych czasach ludzie żyli w swoich grupach, plemionach, tak obecnie żyjemy w bańkach. Bańkach, czyli grupach o wspólnych zainteresowaniach i poglądach. Najlepszym przykładem takich baniek są oczywiście media społecznościowe, w których dyskusja, rozmowa, wymiana informacji odbywa się w zamkniętej grupie „swojego plemienia”, czyli właśnie w bańce. I o ile w tych zamierzchłych czasach życie plemienne ułatwiało przetrwanie na sawannie czy w lesie, to we współczesnym świecie pełnym złożoności, zmienności i niepewności to poważny problem. Bo teraz żeby przetrwać trzeba jednak wiedzieć więcej, rozumieć tę złożoność, radzić sobie z niepewnością. A do tego potrzebna jest wymiana informacji, rzetelna, otwarta na inne poglądy i koncepcje rozmowa, wspólne dochodzenie do możliwie optymalnych rozwiązań, eksperymentowanie z nimi i… dalsze poszukiwania.

Home Alone

Co poza gorącą herbatą pomoże, kiedy sezon na zwolnienia lekarskie zostanie oficjalnie otwarty? Kiedy projekt przecieka przez kratki Excela, a nam podnosi się temperatura czoła? Lub gdy z innych, mniej lub bardziej obiektywnych przyczyn, nie damy rady dotrzeć fizycznie do tzw. miejsca pracy? Oczywiście z pomocą przychodzi Home Office (wtedy herbata naturalnie bez prądu). O tym, jakie historie można spotkać po drugiej stronie monitora, przeczytasz w czwartym już odcinku SOR-u. A jest o czym czytać, bo nasi Redaktorzy i Redaktorki z niejednej kuchni kawkę pili.

Epoka bylejakości

Na początek mała wycieczka w czasie. 40 lat temu Tadeusz Różewicz w wierszu „Przyszli żeby zobaczyć poetę” napisał: „słyszę jak byle kto mówi byle co do byle kogo bylejakość ogarnia masy i elity ale to dopiero początek”. Jak więc sytuacja wygląda po 40 latach? Nasze czasy, niewątpliwie bardzo ciekawe, mają wiele określeń: epoka cyfrowa, postępu, czy era populizmu. Jednak dla mnie współczesne czasy to epoka bylejakości. Trochę już żyję na tym świecie i kilku różnych epok doświadczyłem, jednak takiego zalewu bylejakości, jaki obserwuję w ciągu ostatnich 2-3 lat, czy to w życiu biznesowym, czy życiu społecznym, nie doświadczyłem nigdy wcześniej.

10 lat z Flow

10 lat Strefy PMI, 40-ty numer magazynu oraz mój 35-ty felieton to doskonała okazja do postawienia pytania: co powoduje, że można przez tak długi czas robić tak fantastycznie swoją robotę, mieć z niej wielką satysfakcję i co najważniejsze: mieć coraz więcej zadowolonych klientów, czyli… czytelników. W odpowiedzi na to pytanie postawię następującą hipotezę: po prostu trzeba wejść w stan psychologicznego Flow. Ta hipoteza jest więc okazją do spojrzenia na Flow, czyli przepływ, znany Wam choćby z mojego felietonu w numerze 32., z zupełnie innej perspektywy.

Ludwig Wittgenstein i zarządzanie

Możecie być mocno zaskoczeni i zaintrygowani tytułem felietonu i zadać pytanie: a jaki jest związek słynnego brytyjsko-austriackiego filozofa Ludwiga Wittgensteina z zarządzaniem, w tym zarządzaniem projektami? Wittgenstein był filozofem interesującym się logiką, filozofią matematyki, filozofią umysłu oraz filozofią języka. I właśnie ten ostatni element: filozofia języka prowadzi nas prosto do świata zarządzania ponieważ… to właśnie on jest autorem stwierdzenia: „Granice mojego języka oznaczają granice mojego świata”. Zdaniem filozofa język, który znamy, który rozumiemy i którym się posługujemy definiuje nasz sposób myślenia, działania i zachowania. A wszystkie te elementy definiują nasz świat – także świat zarządzania.