Tag: rozwój osobisty

Z Krzysztofem Budą, ekspertem kompetencji miękkich i sprzedaży, rozmawia Paweł Dudek. Rozmawiałem ostatnio z klientem z branży rekrutacyjnej, który skarżył się, że młodzi pracownicy nie używają telefonu. Nie rozmawiają z potencjalnym kandydatem, wolą wysłać wiadomość via LinkedIn lub email czy którykolwiek z komunikatorów. A to wydłuża proces i najczęściej nie działa. Dotyczy to każdego, kto pracuje z klientem. Jak to jest z rozmową telefoniczną – czy rzeczywiście jest lepsza od wiadomości, a jeśli tak to dlaczego?

W tradycyjnym rozumieniu sukces to dynamiczna ścieżka kariery i wysokie stanowiska. Ja to wszystko faktycznie osiągnęłam, co sobie cenię i z czym bardzo dobrze się czuję. Działam w biznesie, bo po prostu lubię pracę w korporacji, w środowisku międzynarodowym, nieustanne konfrontacje z wyzwaniami, nowymi oczekiwaniami, pracę z klientami czy przy projektach. Sukces postrzegam jednak nie tylko przez pryzmat kariery i uznania, ale także przez pryzmat możliwości wywierania wpływu i angażowania się w sprawy, które osobiście uważam za ważne. Staram się więc łączyć swoją działalność biznesową, tzw. funkcje podstawowe, czyli bycie prezeską Siemensa w Polsce, z innymi zadaniami, których się podejmuję. Myślę, że kluczowy jest tu fakt, że obszary moich zainteresowań są spójne i się przenikają. W ten sposób udaje mi się znajdować na wszystko czas. Społeczną odpowiedzialność biznesu uważam za kręgosłup firmy – na pewno mojej firmy, ale uważam, że powinna ona być podstawą strategii każdego biznesu.

Z jednej strony rozumiem porażkę jako nie zrealizowanie założonego celu. Nie osiągnięcie czegoś, na czym nam zależało. Dla jednych cel mógł być „mały”, a dla innych to samo może być czymś wielkim. Takie określenia jak „porażka”, „niepowodzenie”, „fakap” są dla mnie synonimami właśnie nie osiągnięcia założonego celu. Z innej perspektywy porażka oznacza dla mnie trzy rzeczy. Po pierwsze, porażka to zdarzenie. Coś, co się wydarzyło. Czasami mieliśmy na to większy wpływ, na przykład podejmując decyzje, które wydawały się właściwe, ale później okazało się, że jednak takie nie były. Czasem niepowodzenie może wynikać z zaniechania czy lenistwa. Ale zdarza się też, że nasze plany są niszczone przez wydarzenia, na które nie mieliśmy żadnego wpływu. Tutaj przykładami mogą być epidemia COVID czy wojna w Ukrainie.  Po drugie, porażka to emocje. Nasz fakap może budzić różne emocje. Pierwsze zawsze będą dla nas nieprzyjemne, bo jednak coś nam się nie udało, czegoś nie osiągnęliśmy.

Rozmowa z Joanną Chmurą przeprowadzona przez Kornelię Trzęsowską Wydawałoby się, że społecznie uznaliśmy, iż w pracy powinniśmy przyjmować twardą i odporną postawę, nie okazując za wiele emocji. Czy Pani zdaniem lider równa się twardziel? Jakby to pytanie padło w latach 80., pewnie przytaknęłabym. Dzisiaj myślę jednak, że sytuacja wygląda zupełnie inaczej, co dotyczy nie tylko liderów, ale i biznesu jako „przestrzeni” naszej codzienności. Nastał czas, kiedy doświadczamy czegoś w rodzaju głębszej transformacji postrzegania emocji w biznesowym świecie. Czasem uważana jest ona za nowomodę, ale mam nadzieję, że jest to trwała zmiana kierunku i sposobu zarządzania. Nowe pokolenie potrzebuje zupełnie innego podejścia. Styl zarządzania managerów z lat 80. czy 90. już po prostu nie działa w dzisiejszym świecie. Nie zgadzam się już, na szczęście, ze stwierdzeniem, że lider musi być twardy jak skała.