Tag: zarządzanie zespołem

W 2013 roku Uniwersytet Stanforda wydał pracę Constructing Cassandra – Reframing Intelligence Failure at the CIA 1947-2001. Matthew Syed w oparciu o jej tezy napisał swojego bestsellera Rebel Ideas – The Power of Diverse Thinking, korzystając między innymi z naukowej analizy największych wpadek CIA w historii. I podobno tropem książki Matthew Syeda poszedł trener angielskiej reprezentacji w piłce nożnej, Gareth Southgate, tworząc swój sztab szkoleniowy. Nie zatrudniał w nim innych trenerów i specjalistów od piłki nożnej, ale na przykład byłą trener rugby i pułkownik z Akademii Wojskowej Sandhurst. Metody Southgate’a okazały się skuteczne – w 2020 roku w Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej Anglicy zagrali wreszcie na miarę swoich możliwości i wystąpili w finale wielkiego turnieju. Wprawdzie nie zdobyli złota, ale i tak był to największy od 1966 roku sukces reprezentacji Synów Albionu, od lat pełnej gwiazd, ale bez sukcesów.

Zarządzanie projektami to temat modny. Trudno wyobrazić sobie organizację, w której chociaż od czasu do czasu nie prowadzi się projektów. W najgorszym razie organizacje te nie zdają sobie z tego sprawy, w najlepszym kompleksowo nimi zarządzają. I chociaż o samym zarządzaniu projektami – jak to robić, jak organizować, powiedziano i napisano już naprawdę sporo, to temat kompetencji – o zgrozo – miękkich project managera wciąż pozostaje pewną niszą, o której nie mówi się wystarczająco dużo. Ot – przecież wszyscy wiedzą jakie kompetencje powinien mieć project manager. Ale czy na pewno wiedzą o tym sami project managerowie?

Chyba każda osoba zarządzająca zespołem prędzej czy później zada sobie to pytanie: co lepiej wpłynie na rezultaty pracy, jakie podejście pozwoli naszemu zespołowi zrealizować postawione przed nim cele – rywalizacja czy praca zespołowa? Choć skrajnie różne, obydwa podejścia mogą motywować pracowników do osiągania lepszych wyników. Warto jednak pamiętać, że ich wpływ na jednostkę oraz wyniki pracy zespołu i jego ogólny sukces mogą się od siebie znacznie różnić. Oczywiście nie istnieje jedna odpowiedź na to pytanie, trudno również znaleźć złoty środek. Wszystko sprowadza się do osób, którymi zarządzamy i do tego w jakim środowisku czują się najlepiej.

O sukcesach zespołów świadczą efektywność, umiejętność współpracy w różnorodnych warunkach, dobra komunikacja oraz uzupełnianie się na poziomie umiejętności i kompetencji. Dzięki synergiczności działań osiągają one lepsze wyniki, a ich suma jest wyższa, niż efekty działań indywidualnych. Zespoły składają się jednak z pojedynczych jednostek, które mogą się różnić pod względem stylów myślenia oraz działania. Jak zatem sprawdzić, kogo mamy w swojej grupie, komu delegować zadania, a do kogo i o co się zwracać na poszczególnych etapach projektów? Z pomocą przychodzi nam FRIS – polska metodologia, służąca do zrozumienia oraz trafnego określenia i opisania naturalnych sposobów myślenia i działania.

Myśląc o realizacji projektu często koncentrujemy się na zarządzaniu zespołem, a zwłaszcza na komunikacji w zespole, dzieleniu się pracą i monitorowaniu postępów realizacji zadań. Jeśli realizujemy projekty samodzielnie to faktycznie aspekt zarządzania zespołem jest wiodący, ale zdecydowanie niewystarczający, aby efektywnie i skutecznie zarządzać całym projektem. W przypadku projektów realizowanych z podwykonawcami jest to jeszcze bardziej istotne.

„Po co mi ten Junior?” – to pytanie zadaje sobie wielu kierowników projektów stając przed wyzwaniem zwiększenia poziomu juniority w swoich zespołach projektowych, w domyśle parafrazując je do postaci – „Po co mi ten kłopot?”. Trywializowanie tego zagadnienia jest efektem zakorzenionej w nas potrzeby pozostania w pewnej strefie komfortu, która jednak, z perspektywy projektu, tworzy jedynie złudne poczucie bezpieczeństwa i jest zazwyczaj efektem mylnego przeświadczenia o opanowanym ryzyku w tym obszarze. Nie wygląda to najlepiej, prawda? I tak by pewnie było, gdybyśmy rzeczywiście traktowali stanowiska juniorskie jako problem. Spróbujmy więc zadać sobie pytanie – „Jak mogę przekuć ten kłopot w szansę?” i poszukać na nie odpowiedzi.