Strategy & Business

What the heck is wrong with SAP? Dlaczego tak trudno wdrażać SAP-a? – wywiad z Waldemarem Falińskim

Poprosiłem o rozmowę, ponieważ zajmuję się zarządzaniem zmianami w organizacjach i w ostatnim czasie kilkukrotnie byłem proszony o pomoc i konsultacje przy wdrożeniach systemu SAP. Lista trudności, o których słyszałem przerażała. A że o trudnych tematach najlepiej mówić prostym językiem, więc zacznijmy od podstaw – czym jest SAP? Zacznę może od tego, że SAP nie jest trudno wdrażać, są dobre metody i narzędzia i wystarczy tylko robić to tak, jak należy. Kłopot w tym, że, jak się okazuje, najtrudniej jest to robić właśnie tak, zgodnie ze standardami. Ale nie uprzedzajmy, po kolei… Poza tym nie przesadzajmy z tymi trudnościami, jest wiele znakomitych projektów, ale one są „ciche”. Zwracam uwagę, że specyfika domeny, o której mówimy jest bardzo emocjonalna i nawet osoby na wysokich stanowiskach są skłonne do opowiadania i wiary w bajki.

Handling the Unknowable Unknowns – interview with Dave Snowden

How important is managing complexity (and chaos) in a time of crisis? Assuming you are referencing the EU Field Guide of that name than very. For the first time, it lays out a comprehensive set of methods and approaches to allow organizations to prepare themselves to handle the unknowable unknowns and also, the unknown known. The first is by focusing on creating an organization that has the ability to respond dynamically to uncertainty as it emerges and the second is by using employees as a human sensor network, to allow leaders to find people who are seeing things that other people are missing.

Należy iść własną drogą – wywiad z Dominiką Bettman

W tradycyjnym rozumieniu sukces to dynamiczna ścieżka kariery i wysokie stanowiska. Ja to wszystko faktycznie osiągnęłam, co sobie cenię i z czym bardzo dobrze się czuję. Działam w biznesie, bo po prostu lubię pracę w korporacji, w środowisku międzynarodowym, nieustanne konfrontacje z wyzwaniami, nowymi oczekiwaniami, pracę z klientami czy przy projektach. Sukces postrzegam jednak nie tylko przez pryzmat kariery i uznania, ale także przez pryzmat możliwości wywierania wpływu i angażowania się w sprawy, które osobiście uważam za ważne. Staram się więc łączyć swoją działalność biznesową, tzw. funkcje podstawowe, czyli bycie prezeską Siemensa w Polsce, z innymi zadaniami, których się podejmuję. Myślę, że kluczowy jest tu fakt, że obszary moich zainteresowań są spójne i się przenikają. W ten sposób udaje mi się znajdować na wszystko czas. Społeczną odpowiedzialność biznesu uważam za kręgosłup firmy – na pewno mojej firmy, ale uważam, że powinna ona być podstawą strategii każdego biznesu.

Megaprojects Should Focus on Sustainability – interview with Virginia A. Greiman

The Big Dig was the largest project in the United States, it was 15 billion dollars upon completion, although originally estimated at 2.5 billion. And the primary reason for the growth was the fact that design development had not evolved until later on in the project. The Big Dig was a concept that was originated by 2 designers in the Massachusetts State Transportation Authority who had a vision about the future of Boston. In the 1950s when the interstate system was being funded in Massachusetts by the federal government they were funding 90 percent of our state highway projects. Unfortunately, when the interstate reached Boston it went above ground, because we did not have the technology in the 1950s to put highways underground through an inner city.

Testowanie oprogramowania od kuchni – wywiad z Martą Firlej

Jak mawia Edward John Phelps: „Człowiek, który nie popełnia błędów, zwykle nie robi nic”. Czy zgadzasz się, że popełnianie błędów jest poniekąd wpisane w nasz rozwój?

Jako tester oprogramowania odczuwam to zawsze najbardziej. Moja praca polega na znajdowaniu błędów, które popełniły inne osoby z zespołu i ich komunikowanie. Niestety nie ułatwia to budowania relacji i nawet po tylu latach (od 2006 roku) nadal uczę się jak komunikować, że coś nie działa zgodnie z założeniami lub zwyczajnie można by to zrobić inaczej, już z przyzwyczajenia nie użyłam słowa „lepiej”. Powiedzmy to sobie na głos, dzięki błędom mam pracę i na szczęście zapowiada się, że tak szybko mój zawód nie zniknie. Muszę też przypomnieć, że rolą testera oprogramowania nie jest zapewnianie jakości tylko informowanie o aktualnym stanie jakości tego, co testujemy. Zapewnieniem jakości zajmujemy się jako cały zespół. Dlatego każda moja koleżanka i kolega na pytanie „kiedy skończysz testowanie?” odpowiada „nigdy”. W tej chwili mamy szczególny moment, w którym zmuszeni jesteśmy dostarczać oprogramowanie jak najszybciej z akceptowalną jakością. Jednak usilnie pracujemy nad technikami, żeby jak najszybciej przekazać informację o stanie systemu i to z jak największymi szczegółami. Kiedy zaczynałam testować większość osób na moim stanowisku klikała po systemach i sprawdzała czy po prostu działają. Teraz mamy specjalizacje takie jak testerzy mobilni, wydajności, bezpieczeństwa czy programiści testów. Często spotykam się z mylnym założeniem, że my testerzy nie popełniamy błędów. Oczywiście, że popełniamy, dlatego wolimy pracować w grupach i cieszymy się jak ktoś zadaje nam pytania.

O projektach – tych dużych i małych oraz roli PMO w branży FMCG – wywiad z Mateuszem Gańskim

Z Mateuszem Gańskim, szefem PMO w Grupie Maspex, rozmawia Michał Barcik Pracujesz w branży FMCG w Grupie Maspex. Jesteś szefem PMO w tej organizacji, więc chcielibyśmy z Tobą rozmawiać głównie o projektach. Ale zacznijmy od samej organizacji. No właśnie, jaką organizacją jest Maspex i co sprawia, że od kilkunastu lat rozwijasz się w tej jednej firmie Rzeczywiście, w tym roku minęło 14 lat odkąd zacząłem swoją pracę w Grupie Maspex. I faktycznie, nie jest to popularne zjawisko w dzisiejszych czasach, w postpandemicznej rzeczywistości, gdzie praca zdalna przejęła prym nad stacjonarną i można pracować dla prawie każdej firmy na świecie ze swojego miejsca zamieszkania. Czasem sam się zastanawiam: skąd to przywiązanie i lojalność? Wnioski nie są zaskakujące: przede wszystkim ważne jest dla mnie poczucia bezpieczeństwa oraz atmosfera panująca w zespole, a także satysfakcja z wykonywanej pracy, która od lat mi towarzyszy. Nie bez znaczenia jest też fakt, że mówimy o organizacji, która w ostatnich latach rozwija się bardzo dynamicznie, a istotnym elementem strategii firmy są akwizycje. Wymienię te najważniejsze, zapewniające firmie skokowy wzrost: akwizycja części aktywów spółki Agros Nova, czy tegoroczna akwizycja spółki CEDC. Takie transakcje na polskim rynku mogą robić wrażenie. Sama nazwa firmy może mówić i z tym spotykamy się na co dzień, chociażby prowadząc projekty rekrutacyjne, czy wymieniając się doświadczeniami podczas wydarzeń branżowych. Ale o potencjale i skali organizacji mówią same marki, a założę się, że każdy czytelnik Strefy PMI zna z półek sklepowych takie produkty jak: Tymbark, Kubuś, Tiger, Lubella, Kotlin, czy Łowicz, a teraz również Żubrówka. Firma funkcjonuje nie tylko na rynku polskim, ale również w Europie Środkowo-Wschodniej, w takich krajach jak Węgry, Czechy, Rumunia, czy Bułgaria. Maspex jest jedną z największych, o ile nie największą firmą spożywczą w tej części Europy.

Exploring PMBOK® Guide, 7th Edition with a Touch of Philosophy

A conversation with Nader K. Rad, one of the PMBOK® Guide, 7th Ed. developers, by Kornelia Trzęsowska. How did you get into the project management world? What is your story? Engineering, he contacted me and offered me a part-time job on a new project he had. He had become the head of the project planning unit in a project for building a new airport. He and the five other planners working on the team were all in their 50s, and some of them were not comfortable enough with computers. His idea was to bring me to help them with their computer issues. I happily accepted and enjoyed the income very much. After a couple of weeks, I became curious about project planning, so I bought a bunch of books about it and started learning.

Turkus nowym trendem w biznesie – wywiad z prof. Andrzejem Blikle

Jednego dnia profesor nauk matematycznych, drugiego mistrz cukierniczy. Skąd ta zmiana? Czyżby potrzeba osłodzenia sobie życia? wybrał sobie zawód niezależny od firmy, a także idąc za potrzebą serca, wybrałem matematykę. I nigdy tego wyboru nie żałowałem. Jednak w roku 1990 poczułem zobowiązanie wobec trzech poprzednich pokoleń, a także pokolenia piątego – mojego syna Łukasza, który był jeszcze za młody, by samodzielnie prowadzić firmę. Jednak od początku był w niej obecny razem za mną.

Kto jest dziś naprawdę pro-eko? O tym, czy moda na ekologię może przynieść realne zmiany dla środowiska – wywiad z Joanną Murzyn

Z Joanną Murzyn rozmawiają Kornelia Trzęsowska i Mateusz Piątek. Obecnie prawie każdy zaznacza, że jest i działa pro-eko. Nie obawia się Pani, że przynajmniej w części przypadków może to być jedynie ładne hasło, wpisujące się w panującą modę? Czy może wręcz przeciwnie – widzi Pani, że nie jest to jedynie pusty slogan, a świadomie obierany kierunek działań? Wszystko zależy od stopnia zaangażowania w temat i sposób działania. Samo określenie „ekologiczny” często niestety przyjmuje formę pustego sloganu, jest to krzywdzące dla ekologii jako dziedziny nauki, która zajmuje się analizą zależności zachodzących w naturze. Dlatego z dużym dystansem patrzę na wszelkie produkty, które określają się mianem ekologicznych. Jeśli odbywa się to jedynie z poziomu marketingowych komunikatów, jasne jest, że mamy do czynienia z green washingiem, czyli sytuacją, w której firma poświęca więcej czasu i pieniędzy na mówienie o swoich strategiach środowiskowych i korzyściach, niż na faktycznych wdrożeniach zielonych praktyk, które mają szansę coś zmienić. Jeśli chcemy się ustrzec przed takimi praktykami, kluczem jest weryfikacja oraz podejmowanie przemyślanych decyzji, gdzie i od kogo kupujemy produkty czy usługi. Oczywiście takie podejście wymaga więcej czasu, ale tak długo zamiataliśmy pod dywan te kwestie, że teraz wracają do nas ze zdwojoną siłą.

4th Industrial Revolution: Automation, Robots, AI. No Need to Panic! – interview with Mike Palladino

We are currently going through the 4th Industrial Revolution. This includes the current changes coming from robots, artificial intelligence and their impacts. To understand how an Industrial Revolution progresses, I decided to look at the previous industrial revolutions to understand what has happened in the past. And now that we’ve gone through those industrial revolutions, what did they look like, looking backwards in history. What I realized is we don’t even talk about what changed during past industrial revolutions, they become part of our lives, part of what we do on a day-to-day basis. I then made that same extrapolation for the current changes that we’re in, that I believe we are going to be able to survive going through the new changes. In the future our children, our grandchildren will also look back and wonder why there was such a big concern, it will be part of their lives, since they will grow up in that new environment.