Skuteczne zarządzanie projektem lub pro­duktem to sztuka. A skuteczne zarządzanie firmą to sztuka szczególna. A jak w każdej sztuce bywają mistrzowie i partacze. Tych drugich znacie pewnie na co dzień. Tych pierwszych… nie jest zbyt wielu, a przynaj­mniej ja takich mistrzów w ciągu ostatnich 30 lat spotkałem niewielu. Proponuję jednak zostawić partaczy – których przecież łatwo rozpoznać – na boku i skupić się na mistrzach, na tym jak działają, jak się zachowują i jakie techniki zarządzania stosują. A w szczególności na jednej z tych metod, będącej – moim zdaniem – jedną z najbardziej niedocenianych metod zarów­no zarządzania, jak i zarządzania…

Lubię alegorie. Wojna w rozumieniu sprzed 2 500 lat ma dziś dla mnie kontekst przede wszystkim biznesowy. Dlatego przymie­rzałam się, by przeczytać w końcu Sztukę Wojny Sun Tzu. Nastał ten dzień. Rozdział numer 18. „Dowodzenie rozproszonymi od­działami” – spore zaciekawienie, wielkie roz­czarowanie. Jedna strona? W tym 5 zdań od autora i komentarz wydawcy? Skandal. Ale, ale… czytam ostatnie z pięciu zdań: „Odetnijcie wrogiego generała i zapa­nujcie nad nim, zamąćcie mu w głowie, a po­tem atakujcie.” Jesteś managerem zespołu rozproszo­nego? Nie pracujecie razem w jednej prze­strzeni? Zdalność była Waszą codziennością daleko przed pandemią albo właśnie pande­mia Was zmusiła do zmiany sposobu…

W opisie jednej ze ścieżek programowych XV Kongresu PMI Poland Chapter (listopad 2020), tej pod nazwą Post Agile znajdziemy następujące zdanie i pytanie: „Today we can say that Agile is already a standard, but does Agile solve all our problems?”. Działam w świecie zarządzania projektami od blisko trzydziestu lat, od blisko dziesięciu także w świecie Agile. I dlatego poniżej znajdziecie kilka moich refleksji dotyczących powyższego zdania i pytania. Zacznę od pytania: czy przypadkiem Agile – tak jak jest najczęściej stosowany – rozwiązał nie te problemy? A może wręcz namnożył wiele dodatkowych problemów? Moim zdaniem, to co obserwowaliśmy w ostatnich latach,…

Nie będzie jakoś super miło. Trochę już mnie męczą te wymuszone uśmiechy, uprzejmości i mówienie, że wszystko jest dobrze. Przecież nie jest dobrze. Żyjemy w ciągłym stresie. Iluż znajomych straciło pracę i długo szukało kolejnej? Jak wiele osób musiało się przebranżowić, by móc utrzymać siebie i rodzinę? Iluż z nas żyje w obawie o utratę pracy lub utrzymania zatrudnienia w swojej firmie/dziale? Nie udawajmy, że to nam nie robi różnicy, że nie wpływa na nasze życie. Ciągle zamknięci, pozbawieni swoich ulubionych zajęć i miejsc. Robimy się nerwowi i drażliwi. W zaciszu terapii online leczymy depresję. Najczęstszym problemem z jakim spotykam…

Aktualna sytuacja (a piszę ten felieton w sierpniu 2020 r.) sprzyja zarówno refleksji o tym, co się dzieje na świecie, jak i spojrzeniu wstecz w minio­ne lata. Zacznijmy od tego spojrzenia wstecz. Czy znacie takie osoby, jak: Ingvar Kamprad, Sa­kichi Toyoda, Allan Mulally, Charles de Gaulle czy Robert Schuman? Dla mnie i – jak sądzę – dla wielu osób mojej generacji i starszych ci przedsta­wiciele świata biznesu i świata polityki są syno­nimami mądrego przywódcy-lidera: posiadającego wizję, konsekwentnego w jej realizacji i skutecz­nego w działaniu innowatora, pokazującego nowe myślenie i nowe kierunki rozwiązań. To teraz py­tanie: czy potraficie wymienić takie osoby…