Ganeśa to indyjski bóg z głową słonia i czworgiem rąk. Czytając tytuł powiecie: a cóż ma piernik do wiatraka? A jednak: Ganeśa jest bardzo silnie powiązany ze światem projektów. W zarządzaniu projektami wiele dyskutuje się o czynnikach sukcesu projektu, wymieniając: wsparcie kierownictwa firmy, a w szczególności sponsora projektu, precyzyjne zaplanowanie projektu, czy też tzw. „miękkie” kompetencje kierownika projektu. Tradycyjne listy tzw. CSF, czyli krytycznych czynników sukcesu projektu (ang. Critical Success Factors) obejmują także doświadczenie kierownika projektu, zbudowanie zaangażowanego i kompetentnego zespołu oraz umiejętność elastycznego dopasowania działań, w tym celów projektowych do zmieniającej się sytuacji biznesowej. Z tym ostatnim punktem wkraczamy…

Idea samokształcenia może być realizowana poprzez wsparcie organizacji. To może się dziać. Nie myślę tu o takim luksusie, na który stać niektórych, jak wolne dni na rozwój osobisty. Spotkałam się z tym jedynie w przypadku osób na wysokich stanowiskach managerskich. Coraz częściej na swojej zawodowej drodze konsultanta spotykam firmy, które chcą wspomóc swoich pracowników w myśleniu o sobie, o samorozwoju. I to wcale niekoniecznie o samorozwoju zawodowym sensu stricto. Rozwój psychospołeczny w szerokim rozumieniu jest również mile widziany. Webinary, podcasty, warsztaty, spotkania miłośników kawy, szachów i roślin we własnym gronie. Organizowanie turniejów sportowych, wspólne bieganie dla chorej Basi czy Tomka.…

Skuteczne zarządzanie projektem lub pro­duktem to sztuka. A skuteczne zarządzanie firmą to sztuka szczególna. A jak w każdej sztuce bywają mistrzowie i partacze. Tych drugich znacie pewnie na co dzień. Tych pierwszych… nie jest zbyt wielu, a przynaj­mniej ja takich mistrzów w ciągu ostatnich 30 lat spotkałem niewielu. Proponuję jednak zostawić partaczy – których przecież łatwo rozpoznać – na boku i skupić się na mistrzach, na tym jak działają, jak się zachowują i jakie techniki zarządzania stosują. A w szczególności na jednej z tych metod, będącej – moim zdaniem – jedną z najbardziej niedocenianych metod zarów­no zarządzania, jak i zarządzania…

Lubię alegorie. Wojna w rozumieniu sprzed 2 500 lat ma dziś dla mnie kontekst przede wszystkim biznesowy. Dlatego przymie­rzałam się, by przeczytać w końcu Sztukę Wojny Sun Tzu. Nastał ten dzień. Rozdział numer 18. „Dowodzenie rozproszonymi od­działami” – spore zaciekawienie, wielkie roz­czarowanie. Jedna strona? W tym 5 zdań od autora i komentarz wydawcy? Skandal. Ale, ale… czytam ostatnie z pięciu zdań: „Odetnijcie wrogiego generała i zapa­nujcie nad nim, zamąćcie mu w głowie, a po­tem atakujcie.” Jesteś managerem zespołu rozproszo­nego? Nie pracujecie razem w jednej prze­strzeni? Zdalność była Waszą codziennością daleko przed pandemią albo właśnie pande­mia Was zmusiła do zmiany sposobu…

W opisie jednej ze ścieżek programowych XV Kongresu PMI Poland Chapter (listopad 2020), tej pod nazwą Post Agile znajdziemy następujące zdanie i pytanie: „Today we can say that Agile is already a standard, but does Agile solve all our problems?”. Działam w świecie zarządzania projektami od blisko trzydziestu lat, od blisko dziesięciu także w świecie Agile. I dlatego poniżej znajdziecie kilka moich refleksji dotyczących powyższego zdania i pytania. Zacznę od pytania: czy przypadkiem Agile – tak jak jest najczęściej stosowany – rozwiązał nie te problemy? A może wręcz namnożył wiele dodatkowych problemów? Moim zdaniem, to co obserwowaliśmy w ostatnich latach,…