O roli i zadaniach menedżera i lidera powiedziano naprawdę mnóstwo. Mam jednak wrażenie, że we wszystkich tych dyskusjach, podejściach i metodach brakuje jednego, kluczowego elementu. I szczególnie ważnego w dzisiejszych czasach, czasach zmienności, coraz większego tempa działania i coraz większej złożoności.

10 lat Strefy PMI, 40-ty numer magazynu oraz mój 35-ty felieton to doskonała okazja do postawienia pytania: co powoduje, że można przez tak długi czas robić tak fantastycznie swoją robotę, mieć z niej wielką satysfakcję i co najważniejsze: mieć coraz więcej zadowolonych klientów, czyli… czytelników. W odpowiedzi na to pytanie postawię następującą hipotezę: po prostu trzeba wejść w stan psychologicznego Flow. Ta hipoteza jest więc okazją do spojrzenia na Flow, czyli przepływ, znany Wam choćby z mojego felietonu w numerze 32., z zupełnie innej perspektywy.

We współczesnym środowisku biznesowym i środowisku projektowym dzieje się bardzo dużo: wiele zadań, wiele tematów, mnóstwo decyzji do natychmiastowego podjęcia. Żyjemy w kulturze pośpiechu i nadmiaru; jesteśmy atakowani informacjami ze wszystkich stron. A do tego dochodzi jeszcze współczesna technologia i związane z nią różnego rodzaju narzędzia, jak Twitter, komunikatory, sms-y, itd. Jak więc sobie radzić w tych naszych czasach z nadmiarem zadań i nadmiarem informacji? Jakie kompetencje są niezbędne by przetrwać w tych burzliwych czasach?

W zarządzaniu projektami rozmawiamy i myślimy głównie o zakresie, harmonogramie i deadline, o budżecie, a także o iteracjach, wydaniach, wymaganiach, czyli o „twardych” aspektach projektów. Ponieważ też wywodzę się z tej „twardej” szkoły, to i takie było moje podejście i myślenie w początkach kariery jako project managera, a później także jako menedżera. Czasem było łatwiej, czasem trudniej, ale generalnie „szału nie było” jeśli chodzi zarówno o końcowe rezultaty, jak i o przebieg projektu. Z czasem więc coraz bardziej przekonywałem się, że... nie o to chodzi w zarządzaniu projektami. Parafrazując Napoleona teraz mogę powiedzieć, że do sukcesu projektu potrzebne są trzy składniki: po pierwsze ludzie, po drugie ludzie, po trzecie... już wiecie jak kończy się to zdanie.

Syzyf, Prometeusz to jedne z najbardziej znanych postaci z mitów greckich. Starożytni Grecy, jak i Rzymianie wierzyli w bogów, we wróżby i wyrocznie. A współcześni? Czy także my w XXI wieku mamy swoje mity, w które głęboko wierzymy? Sądzę, że jest ich naprawdę wiele. Spójrzmy więc na niektóre z nich, zwłaszcza te dotyczące zarządzania i projektów.

Możecie być mocno zaskoczeni i zaintrygowani tytułem felietonu i zadać pytanie: a jaki jest związek słynnego brytyjsko-austriackiego filozofa Ludwiga Wittgensteina z zarządzaniem, w tym zarządzaniem projektami? Wittgenstein był filozofem interesującym się logiką, filozofią matematyki, filozofią umysłu oraz filozofią języka. I właśnie ten ostatni element: filozofia języka prowadzi nas prosto do świata zarządzania ponieważ… to właśnie on jest autorem stwierdzenia: „Granice mojego języka oznaczają granice mojego świata”. Zdaniem filozofa język, który znamy, który rozumiemy i którym się posługujemy definiuje nasz sposób myślenia, działania i zachowania. A wszystkie te elementy definiują nasz świat – także świat zarządzania.

Podczas ostatnich wakacji przeprowadziłem duży eksperyment – workation, czyli połączenie pracy z wakacjami, nazywane po polsku pracowakacje! Miejscem eksperymentu był wiejski dom na Podlasiu, gdzieś na wschodzie Polski. Wymaganym elementem dla składnika work był oczywiście Internet i zlecenia od klientów, a także plan moich prac rozwojowych, dotyczący nowych produktów i nowych warsztatów dla klientów oraz zdobycia nowej wiedzy w nowym obszarze. Niezbędnym elementem dla składnika vacation były bociany w gnieździe naprzeciwko wiejskiego domu, jeże i wioskowe koty przychodzące na jedzenie na nasze podwórko. A także: cerkwie prawosławne, święta prawosławne oraz rower i grzyby w okolicznych lasach. No i oczywiście „Duch Puszczy”.

Na początek niespodzianka. Bowiem felieton nie będzie dotyczył znanej książki Simona Sineka Start with Why, której tytuł pozwoliłem sobie „pożyczyć” dla potrzeb tego tekstu. Obserwując bowiem zarówno świat biznesu i zarządzania, jak i świat polityczno-społeczny coraz bardziej doceniam znaczenie i rolę prostego pytania: „dlaczego?” Z drugiej zaś strony jestem coraz bardziej przerażony często napotykaną sytuacją, w której różne osoby, na przykład menedżerowie, tzw. specjaliści, naukowcy, czy politycy wypowiadają się na bardzo różne tematy, snując mniej lub bardziej trafne rozważania, nie zadając sobie na wstępie prostego pytania: DLACZEGO? Dlaczego coś się dzieje lub... nie dzieje.