Chodzi o postrzeganie pracowników przede wszystkim jako ludzi, a dopiero w drugiej kolejności jako część organizacji, która osiąga wyniki”

Gustavo Pastrana, PMP, Diebold Nixdorf,
Mexico City, Mexico

Termin empatyczne przywództwo (ang. empathic or collaborative leadership) zaczerpnęłam z raportu Project Management Institute: Beyond Agility: Flex to the Future. Pulse of the Profession® (2021)1.

„Prawdziwa zmiana nie nastąpi bez ludzi – a ci ludzie potrzebują, takich kompetencji jak przywództwa opartego na współpracy, empatii, innowacyjnego sposobu myślenia i umiejętności budowania relacji bazujących na zaufaniu, rozwijanych stale na różne sposoby”. (PMI Pulse of the Profession, 2021)

W dalszej części artykułu podzielę się kilkoma praktycznymi wskazówkami, dzięki którym rozwiniesz kompetencje przywódcze, które w badaniu Talent Development Institute i Adventure for Thought2 uznane zostały za priorytety rozwojowe dla lidera w nowej rzeczywistości. Trzy najważniejsze, zarówno dla menedżerów wyższego jak i średniego szczebla, to: motywowanie i budowanie zaangażowania, odporność psychiczna oraz odwaga menedżerska.

Motywowanie i budowanie zaangażowania

Umiejętność motywowania i budowania zaangażowania została uznana jako najważniejsza (67,69%) kompetencja do rozwoju dla średniego szczebla kadry menedżerskiej (numer 2 dla menedżerów wyższego szczebla – 69,2%).

Lider, który ją posiada „stwarza warunki, w których ludzie chcą jak najlepiej pracować, inspiruje swoją postawą, ideami i zaangażowaniem, buduje długofalowe zaangażowanie oraz rozumie indywidualne potrzeby i potrafi motywować pozafinansowo”.

Nie ma bardzo wysokiego zaangażowania bez motywacji wewnętrznej – zobacz tabelę. Choć metoda „kija i marchewki” już dawno powinna odejść do lamusa, gdyż od 1949 roku wiemy, że nagrody i kary, nie tylko nie działają (z wyjątkiem prostej powtarzalnej pracy), ale wręcz hamują motywację wewnętrzną, my z uporem maniaka je stosujemy. Dlaczego? Gdyż tak zawsze było i nie wyobrażamy sobie inaczej. Zmiana paradygmatu myślenia wymaga zakwestionowania swoich obecnych przekonań oraz wzniesienia się na nowy poziom, który dotychczas odrzucaliśmy, gdyż był niewygodny.

Źródło: M.Chrupała-Pniak, D.Grabowski, Skala motywacji zewnętrznej i wewnętrznej do pracy, Psychologia Społeczna 2016

Ryan i Dieci stworzyli teorię autodeterminacji3, która utrzymuje, że mamy trzy wrodzone potrzeby psychologiczne: autonomii (sami decydujemy o tym, jak będzie wyglądała nasza praca), kompetencji (mamy odpowiednie umiejętności, aby wykonać zadanie) oraz relacji – związku z innymi ludźmi. Kiedy te trzy potrzeby są zaspokojone, jesteśmy zmotywowani, produktywni i szczęśliwi. Naukowcy twierdzą, że wszyscy mamy zdolność do interesowania się (tak, wszystkie dzieci chcą się uczyć), ale niektóre czynniki to zainteresowanie wspierają, a inne hamują. Każdy z nas ma ten trzeci popęd, natomiast nie każde warunki sprzyjają, aby on się ujawnił. Pamiętajmy jednak, że teoria autodeterminacji znajdzie swoje zastosowanie jedynie wtedy, kiedy wynagrodzenie podstawowe będzie wystarczające i sprawiedliwe.

Zacznij więc od poszerzania autonomii w zespole, a zobaczysz, jak ludziom zaczną rosnąć skrzydła. Możesz skorzystać z narzędzia Jurgena Appelo – Delegation Poker (znajdziesz w sieci również polską wersję). Im więcej obszarów na poziomie 7 (Oddeleguj – sami zdecydujecie i sami zrobicie, nie muszę nawet o tym wiedzieć), albo blisko 7, tym więcej odpowiedzialności po stronie zespołu.

Jeśli chodzi o poczucie sensu, to zachęcam do definiowania celu projektu na czterech poziomach: dla siebie, organizacji, zespołu i wartości dla świata.

Stwórz wspólną wizję (za Lyssa Adkins: Coaching Agile Teams) – w linku youtu.be/_TJNN7JLUKI znajdziesz nagranie.
1. Co ja będę miał/a z tego?
2. Co będziemy mieli z tego jako zespół/ społeczność?
3. Co ma z tego organizacja? Główny cel przedsięwzięcia – dlaczego?
4. Co będzie miał z tego świat?

Odporność psychiczna

Drugi priorytet rozwojowy (60%) dla kierownictwa średniego szczebla, to odporność psychiczna (numer 3 w przypadku kierownictwa wyższego szczebla – 60%).

Osoba odporna psychicznie „dobrze radzi sobie w dynamicznie zmieniającym się świecie VUCA; świadomie i elastycznie panuje nad swoim myśleniem i postawą; panuje nad stresem oraz regularnie relaksuje umysł; rozumie siebie – zna swoje potrzeby, mocne strony i słabości oraz radzi sobie dobrze z trudnościami”.

COVID-19 nie jest jednorazowym wyzwaniem, w przyszłości pojawią się kolejne i warto się na nie przygotować. Zachęcam więc do wzmacniania osobistej rezyliencji, która nie tylko pomoże Ci poradzić sobie w trudnej sytuacji (odporność psychiczna), ale również pomimo trudności rozwijać się.

Nasza osobista odporność ma wpływ również na zespół – niski poziom rezyliencji jego członków negatywnie wpłynie na jedność oraz na wykonywane zadania. Natomiast nieodporny zespół będzie skutkował spadkiem efektywności i satysfakcji pracowników w całej organizacji. Szczególnie my, Project i Program Managerowie, jesteśmy narażeni na skutki stresu, gdyż mamy małą wiedzę w tym temacie, często zmieniamy zespoły i jesteśmy pod wpływem nastrojów i motywacji nowych, nieznanych nam interesariuszy. Dodatkowo, zmiany organizacyjne są tak częste, że odpowiedzialność się rozmywa.

W artykule, który ukazał się w 31. wydaniu Strefy PMI znajdziecie sporo wskazówek dotyczących jak rozwijać rezyliencję w pracy: strefapmi.pl/strefa-wiedzy/rezyliencja-antykruchosc-i-zwinnosc-czyli-jak-radzic-sobie-w-kryzysie, natomiast tutaj podzielę się praktyką przeformułowywania. Wspominałam o niej również w wydaniu 32: strefapmi.pl/strefa-wiedzy/teaming-framing-for-learning/, ale myślę, że warto do niej wrócić. Osobiście polecam też wzmacnianie samoświadomości i praktykę uważności.

Zamiast: Jestem przeciw wojnie powiedz: Jestem za pokojem. Robiąc zakupy, stwierdzenie: To jest za drogie, zastąp: Czy to jest najlepsza Państwa cena?

Znajdź trzy motywujące słowa opisujące żmudne i nudne zadanie, np. zmywanie naczyń, rozliczenie podatków, przygotowywanie prezentacji.

Odwaga menedżerska

Odwaga menedżerska (49,23%) to trzecia najważniejsza kompetencja niezbędna w nowej rzeczywistości (numer 1 dla najwyższej kadry menedżerskiej – 72,3%).

Odważny lider „podejmuje odważne, często niepopularne decyzje dla dobra firmy i ludzi oraz odważnie adresuje sytuacje konfliktowe. Buduje swój autorytet na byciu autentycznym i mówieniu prawdy oraz świadomie podejmuje ryzyko wiążące się z podejmowaniem trudnych decyzji i opuszczaniem kontroli”.

Odwaga to jedna z pięciu wartości zwinnych wymienionych w Przewodniku po Scrumie (ang. Scrum Guide). Zachęcam do wizualizacji wszystkich wartości zwinnych (agilepmo.pl/wizualizacja-wartosci-scrum), natomiast poniżej zapraszam do testu odwagi.

Sprawdź swój poziom odwagi odpowiadając na poniższe pytania i za każde TAK przydziel sobie jeden punkt.
1. Zawsze zajmuję się zadaniem o najwyższym priorytecie. 
2. Jeśli nie zgadzam się lub widzę coś złego w zadaniu, o którego wykonanie jestem poproszony, mówię o tym otwarcie. 
3. Kwestionuję, jeśli czuję, że członkowie mojego zespołu robią coś źle. 
4. Niezależnie od rangi osoby wypowiadającej się, poprawiam ją, jeśli uważam, że jest w błędzie. 
5. Bronię swojego stanowiska, jeśli uważam, że mam rację, nawet jeśli jestem w mniejszości.

Jim Deter w książce Choosing Courage proponuje stworzenie swojej drabiny odwagi.

Drabina odwagi
Krok 1: Poszerzenie autonomii wynikającej z obecnie pełnionej roli czy danej przez przełożonego.
Krok 2: Podważenie praktyki wymaganej przez przełożonego.
Krok 3: Przyznanie się do popełnionego błędu przed przełożonym lub osobą wyżej w hierarchii.
Krok 4: Adresowanie niezgodnych z zasadami zachowań współpracowników.

Podsumowując, aby sprostać coraz bardziej złożonym i niejednoznacznym wyzwaniom dzisiejszego świata, nie wystarczy już wiedza technologiczna, a konieczna jest umiejętność połączenia jej z unikatowymi kompetencjami przywódczymi.

  1. https://www.pmi.org/learning/library/beyond-agility-gymnastic-enterprises-12973
  2. Priorytety rozwojowe dla kadry menedżerskiej w nowej rzeczywistości. Ogólnopolskie badanie HR, https://talentdevelopmentinstitute.pl/wyniki%20badan/
  3. Metaanaliza 128 badań: Deci, Koestner, Ryan (1999). A Meta-Analytic Review of Experiments Examining the Effect of Extrinsic Rewards on Intrinsic Motivation. Psychological Bulletin 125 (6), 627-668.