Personal Development

Czego biznes nie wie o NGO? Część 1. – wywiad z Jaśkiem Melą

Jaśka Melę poznałam parę lat temu na jednej z jego prelekcji. Mimo, że wiedziałam, że chłopak boryka się z niepełnosprawnością, to w ogóle jej nie zauważałam. Jest bardziej sprawny niż wiele zdrowych osób, które znam. Od razu polubiłam jego optymizm i sposób postrzegania świata. Chłopak, który zdobył dwa bieguny, Kilimandżaro, Elbrus, El Capitan, przebiegł New York City Marathon, wziął udział w Tańcu z Gwiazdami, założył i prowadził fundację, całym swoim życiem udowadnia, że bariery często wyznaczamy sami we własnych głowach i możemy wiele z nich pokonać. Poprosiłam, żeby podzielił się z naszymi czytelnikami swoimi doświadczeniami.

PM-owie muszą mieć możliwość kształtowania swojego środowiska pracy – wywiad z Elżbietą Pawełek-Luberą

Wszystko, co trudne w kontaktach międzyludzkich koncentruje się w pracy Project Managera – to więc niełatwa rola, ale satysfakcjonująca, bo w dobrze prowadzonej organizacji decyduje o sukcesie projektów. Jak w Fast White Cat Project Managerowie budują swoją rzeczywistość i dlaczego ten aspekt najlepiej umacnia ich w zespole?

Safety, Stories and Uncertainty – interview with John Le Drew

I don’t think the pandemic has affected how we would apply agility or how we would work with it. I would say that teams that are already operating with agility are going to be able to adapt to their circumstances. What I talk about a lot is the idea of contextual alignment, this model has two core elements: you have the team context; the work the team is doing and the people on the team themselves. This is obviously changing all the time. Then you have the structure; this is the way the team is working (their process) and again, the people on the team. The structure is a team’s reaction to their changing context. A team notices that their context has changed, and adjusts their structure to best support their new context.

Biznes pełen emocji – wywiad z dr Magdaleną Kępińską-Jasny

Z dr Magdaleną Kępińską-Jasny, trenerką biznesu, badającą użyteczność emocji w zarządzaniu rozmawia Kornelia Trzęsowska. Czy da się zarządzać emocjami? Jeśli przyjmiemy, że zarządzanie nie jest manipulowaniem, a działaniem zgodnym z etyką i że zarządzanie polega na regulowaniu, a nie kontrolowaniu, to tak. Regulowanie to polega na dostosowaniu naszych emocji do sytuacji, aby osiągnięcie celu nie odbywało się za wszelką cenę, lecz w ramach norm etycznych. Pewnie łatwo wyobrazić sobie zarządzanie własnymi emocjami, choćby po to, by radzić sobie ze stresem. Zarządzanie emocjami innych jest bardziej złożone, bo można na przykład chcieć wzbudzić zaskoczenie, aby przykuć czyjąś uwagę do ważnych kwestii, albo wzmocnić radość po tym, jak zespół osiągnął sukces.

The Joy of Being Project Manager – How to be Lucky in the PM World? – conversation with Marisa Silva

A conversation with Marisa Silva – the Lucky PM, passionate and intrigued by projects. The interview has been conducted by Aneta Catalan Sikorska. I cannot start with the other questions until I ask about “The Lucky PM”. Is there any story behind it? Because when you talk about the PM world, I can see how much you enjoy it. But maybe “Lucky” doesn’t only mean that you love what you do, maybe you are lucky because you still improve the PM/PMO world. Thank you, first of all, for such kind words. I do try to share my passion and leave my mark in the community at least! Not really a story but there are three main reasons for my luckiness. First, I think that chance or luck plays such an important role in what happens in our life and projects, even if we prefer to ignore it. Sometimes it’s just a matter of being in the right place at the right time and I think that, although talent is fundamental, we need to acknowledge fortunate accidents too. Second, there’s this saying that goes as “there are no good project managers, only lucky ones: the more you plan, the luckier you get”, which I fully agree with because luck also requires hard work and preparation. Finally, because I’ve been very lucky to grown and learn with amazing colleagues, clients, organizations, and project teams. And, of course, I call myself “The Lucky Project Manager” because “The Lazy Project Manager” was already taken!

Kobieta i mężczyzna w biznesie. Czy wciąż wierzymy w stereotypy? – wywiad z Dagmarą Kołodziejczyk

Z Dagmarą Kołodziejczyk, psychologiem, trenerem i certyfikowanym coachem, rozmawia Malwina Szopa. W pracy Project Managera miałam do czynienia z wieloma sytuacjami, również takimi jak wspomniałaś w trakcie swojego wystąpienia na XIV Międzynarodowym Kongresie PMI PC: krzyczący mężczyzna na zebraniu i płacząca w toalecie kobieta. Jak myślisz, dlaczego, widząc takie sytuacje, nie identyfikujemy ich z cechą charakteru tylko z płcią?

Power up your virtual team! – interview with Peter Ivanov

Let’s define virtual team, because many people get confused and say that virtual team is just the team that never meets. They communicate only over online media and for sure there are such teams, and the number of such teams is not so small. But define the virtual team as the team that is in more than one location. So you may have 2 offices in the same city and you are already in a virtual team. You may have collocated unit and then a couple of satellite members, it is a virtual team. If you have more than one location, or regular home office workers it’s a virtual team. So team that is in more than one location is called virtual, or remote, or distributed, or hybrid, those are all synonyms of the same thing. According to this definition, what do you think are the percentage of the virtual teams globally?

Chicken can be a good leader! – interview with Kimberly Wiefling

An interview with Kimberly Wiefling, author of Scrappy Project Management, trainer, facilitator and consultant in Silicon Valley Alliances by Łukasz Paluszkiewicz You have decided to submit an abstract for International PMI Poland Chapter Con¬gress for the second year in a row, and you qualified each time. Why have you decided to speak on this event again? Last year’s PMI Poland Chapter congress was such a wonderful experience for me! I felt so warmly welcomed and appreciat¬ed by the people I met. And I also felt the growing importance that Poland is playing in the project management world. On a per¬sonal note, I felt emotionally connected to my Polish colleagues because Poland is the home of my great grandparents, who spoke only Polish.

Mental Agility – the Foundation for Every Change in the Organization – interview with Erich R. Bühler

Interview with Erich R. Bühler conducted by Renata Puszkiel You have been accompanying various organizations across the globe during the transformations towards business agility. What do you find so exciting about the change that you decided to choose such a career? Let me go back in time… my first job was in a software company back in Uruguay in 1994. During the first years of my career, I started realizing that change was hard. The more you invest in trying to change an organization and the ways that people work, the more you need to consider new paradigms and foundations. And helping people and creating new foundations have been my main motivators. When individuals learn something new in the company, they are not just happy to apply those ideas there but they also take them back home and use them in their private lives. That is why we have to be responsible. Responsibility is not just about knowing that something is going to work or not in the organization, but about trying to understand how it will influence a person and might positively change their life.

Inny punkt widzenia. O emocjach, markach i zaangażowaniu – wywiad z Pawłem Tkaczykiem

Z Pawłem Tkaczykiem rozmawia Ewa Serwa Czy storytelling da się zastosować w projek­tach? Mamy trójkąt ograniczeń projektu: koszt, czas i zakres, często pole trójkąta definiujemy jako jakość, czy jakość możemy, a może po­winniśmy ubrać w opowieść? „Jakość” jest słowem-wytrychem. W prze­ciwieństwie do słów-kluczy, które są pre­cyzyjne i oznaczają dla każdego to samo, słowa-wytrychy otwierają mnóstwo drzwi, bo każdy wyobraża sobie coś innego. „Wyso­kiej jakości samochód” może oznaczać dużo koni mechanicznych, mało spalonego pali­wa, tanie części zamienne lub dużo zazdro­snych spojrzeń od sąsiadów. Ale mnóstwo tych cech wzajemnie się wyklucza. Dlatego pozostawienie „jakości” tylko na poziomie pojedynczego słowa nigdy nie jest dobrym pomysłem. Dobrze jest ją ubrać w konkret­ne, mierzalne cechy, które klient będzie mógł kroić „pod siebie”. Czy to musi być opo­wieść? Niekoniecznie.