Tag: zarządzanie projektem

W poprzednim tekście nt. Flow Management (Strefa PMI, nr 36) przedstawiłem negatywne konsekwencje tradycyjnego systemu pracy i zarządzania, konieczność myślenia systemowego, całościowego oraz odpowiedź na pytanie: po co ten Flow Management. Teraz czas na przedstawienie praktyk i metryk Flow Management oraz ich różnych zastosowań do zarządzania pracą zespołu, procesami i projektami oraz portfelem projektów.

„Po co mi ten Junior?” – to pytanie zadaje sobie wielu kierowników projektów stając przed wyzwaniem zwiększenia poziomu juniority w swoich zespołach projektowych, w domyśle parafrazując je do postaci – „Po co mi ten kłopot?”. Trywializowanie tego zagadnienia jest efektem zakorzenionej w nas potrzeby pozostania w pewnej strefie komfortu, która jednak, z perspektywy projektu, tworzy jedynie złudne poczucie bezpieczeństwa i jest zazwyczaj efektem mylnego przeświadczenia o opanowanym ryzyku w tym obszarze. Nie wygląda to najlepiej, prawda? I tak by pewnie było, gdybyśmy rzeczywiście traktowali stanowiska juniorskie jako problem. Spróbujmy więc zadać sobie pytanie – „Jak mogę przekuć ten kłopot w szansę?” i poszukać na nie odpowiedzi.

Pojęcie fluktuacji kadr jest znane wielu managerom. Zazwyczaj wiąże się ono z negatywnymi skojarzeniami. Chcąc uniknąć fluktuacji, managerowie wprowadzają rozwiązania, których celem jest jej zminimalizowanie. Może warto spróbować podejść do niej z nieco innej perspektywy? Dlaczego nie wykorzystać tego zjawiska na korzyść organizacji?

Zacznijmy od słownika języka angielskiego, wg którego “Flow” to: move along in a steady, continuous stream, action or fact of moving along in a steady continuous stream. Przekładając powyższą definicję na język świata biznesu i zarządzania: flow mamy wtedy, gdy poprzez efektywny proces pracy nad właściwymi produktami tworzona jest wartość dla klienta tak szybko, jak on tego oczekuje.

Powody, dla których kierownicy projektów często zgrzytają zębami na dźwięk słów „komitet sterujący” opisałem w poprzednim wydaniu Strefy PMI. Wskazałem tam wiele powszechnych antywzorców czy wręcz patologii funkcjonowania wieloosobowych organów decyzyjnych w projektach. Czy jednak musi być tak źle? Czy sprawnie działający komitet sterujący ma pozostać jedynie w sferze marzeń? A może jednak – spełniając pewne warunki – będzie w stanie zapewnić efektywny sponsorship dla projektu?