Tag: zarządzanie zespołem

Chyba każda osoba zarządzająca zespołem prędzej czy później zada sobie to pytanie: co lepiej wpłynie na rezultaty pracy, jakie podejście pozwoli naszemu zespołowi zrealizować postawione przed nim cele – rywalizacja czy praca zespołowa? Choć skrajnie różne, obydwa podejścia mogą motywować pracowników do osiągania lepszych wyników. Warto jednak pamiętać, że ich wpływ na jednostkę oraz wyniki pracy zespołu i jego ogólny sukces mogą się od siebie znacznie różnić. Oczywiście nie istnieje jedna odpowiedź na to pytanie, trudno również znaleźć złoty środek. Wszystko sprowadza się do osób, którymi zarządzamy i do tego w jakim środowisku czują się najlepiej.

O sukcesach zespołów świadczą efektywność, umiejętność współpracy w różnorodnych warunkach, dobra komunikacja oraz uzupełnianie się na poziomie umiejętności i kompetencji. Dzięki synergiczności działań osiągają one lepsze wyniki, a ich suma jest wyższa, niż efekty działań indywidualnych. Zespoły składają się jednak z pojedynczych jednostek, które mogą się różnić pod względem stylów myślenia oraz działania. Jak zatem sprawdzić, kogo mamy w swojej grupie, komu delegować zadania, a do kogo i o co się zwracać na poszczególnych etapach projektów? Z pomocą przychodzi nam FRIS – polska metodologia, służąca do zrozumienia oraz trafnego określenia i opisania naturalnych sposobów myślenia i działania.

Myśląc o realizacji projektu często koncentrujemy się na zarządzaniu zespołem, a zwłaszcza na komunikacji w zespole, dzieleniu się pracą i monitorowaniu postępów realizacji zadań. Jeśli realizujemy projekty samodzielnie to faktycznie aspekt zarządzania zespołem jest wiodący, ale zdecydowanie niewystarczający, aby efektywnie i skutecznie zarządzać całym projektem. W przypadku projektów realizowanych z podwykonawcami jest to jeszcze bardziej istotne.

„Po co mi ten Junior?” – to pytanie zadaje sobie wielu kierowników projektów stając przed wyzwaniem zwiększenia poziomu juniority w swoich zespołach projektowych, w domyśle parafrazując je do postaci – „Po co mi ten kłopot?”. Trywializowanie tego zagadnienia jest efektem zakorzenionej w nas potrzeby pozostania w pewnej strefie komfortu, która jednak, z perspektywy projektu, tworzy jedynie złudne poczucie bezpieczeństwa i jest zazwyczaj efektem mylnego przeświadczenia o opanowanym ryzyku w tym obszarze. Nie wygląda to najlepiej, prawda? I tak by pewnie było, gdybyśmy rzeczywiście traktowali stanowiska juniorskie jako problem. Spróbujmy więc zadać sobie pytanie – „Jak mogę przekuć ten kłopot w szansę?” i poszukać na nie odpowiedzi.

Podstawową różnicą między zarządzaniem projektem a zarządzaniem zmianą jest uzyskanie w drugim przypadku o wiele wyższego poziomu zaangażowania pracowników. Bardzo dużą rolę w procesie zarządzania zmianą odgrywa komunikacja. I ma ona o wiele więcej niuansów, niż dobrze przygotowany komunikat na temat zmian w organizacji. Znaczenie ma też kto, kiedy co i jak mówi, a także… o czym nie mówi.