Tag: zarządzanie zespołem

W obecnych realiach nie powinno się realizować projektów, nie biorąc pod uwagę aspektu różnorodności członków zespołu. Różnorodność rozumiana nie tylko przez pryzmat różnic kulturowych, płci czy wieku, ale także różnorodności osobowości, doświadczeń, umiejętności i perspektyw, staje się fundamentem innowacyjności i kreatywności w projektach. W efekcie, zarządzanie różnorodnym zespołem wymaga nie tylko zrozumienia i akceptacji tych różnic, ale przede wszystkim umiejętności wykorzystania ich do maksymalizacji potencjału zespołu.

W 2013 roku Uniwersytet Stanforda wydał pracę Constructing Cassandra – Reframing Intelligence Failure at the CIA 1947-2001. Matthew Syed w oparciu o jej tezy napisał swojego bestsellera Rebel Ideas – The Power of Diverse Thinking, korzystając między innymi z naukowej analizy największych wpadek CIA w historii. I podobno tropem książki Matthew Syeda poszedł trener angielskiej reprezentacji w piłce nożnej, Gareth Southgate, tworząc swój sztab szkoleniowy. Nie zatrudniał w nim innych trenerów i specjalistów od piłki nożnej, ale na przykład byłą trener rugby i pułkownik z Akademii Wojskowej Sandhurst. Metody Southgate’a okazały się skuteczne – w 2020 roku w Mistrzostwach Europy w Piłce Nożnej Anglicy zagrali wreszcie na miarę swoich możliwości i wystąpili w finale wielkiego turnieju. Wprawdzie nie zdobyli złota, ale i tak był to największy od 1966 roku sukces reprezentacji Synów Albionu, od lat pełnej gwiazd, ale bez sukcesów.

Zarządzanie projektami to temat modny. Trudno wyobrazić sobie organizację, w której chociaż od czasu do czasu nie prowadzi się projektów. W najgorszym razie organizacje te nie zdają sobie z tego sprawy, w najlepszym kompleksowo nimi zarządzają. I chociaż o samym zarządzaniu projektami – jak to robić, jak organizować, powiedziano i napisano już naprawdę sporo, to temat kompetencji – o zgrozo – miękkich project managera wciąż pozostaje pewną niszą, o której nie mówi się wystarczająco dużo. Ot – przecież wszyscy wiedzą jakie kompetencje powinien mieć project manager. Ale czy na pewno wiedzą o tym sami project managerowie?

Chyba każda osoba zarządzająca zespołem prędzej czy później zada sobie to pytanie: co lepiej wpłynie na rezultaty pracy, jakie podejście pozwoli naszemu zespołowi zrealizować postawione przed nim cele – rywalizacja czy praca zespołowa? Choć skrajnie różne, obydwa podejścia mogą motywować pracowników do osiągania lepszych wyników. Warto jednak pamiętać, że ich wpływ na jednostkę oraz wyniki pracy zespołu i jego ogólny sukces mogą się od siebie znacznie różnić. Oczywiście nie istnieje jedna odpowiedź na to pytanie, trudno również znaleźć złoty środek. Wszystko sprowadza się do osób, którymi zarządzamy i do tego w jakim środowisku czują się najlepiej.

O sukcesach zespołów świadczą efektywność, umiejętność współpracy w różnorodnych warunkach, dobra komunikacja oraz uzupełnianie się na poziomie umiejętności i kompetencji. Dzięki synergiczności działań osiągają one lepsze wyniki, a ich suma jest wyższa, niż efekty działań indywidualnych. Zespoły składają się jednak z pojedynczych jednostek, które mogą się różnić pod względem stylów myślenia oraz działania. Jak zatem sprawdzić, kogo mamy w swojej grupie, komu delegować zadania, a do kogo i o co się zwracać na poszczególnych etapach projektów? Z pomocą przychodzi nam FRIS – polska metodologia, służąca do zrozumienia oraz trafnego określenia i opisania naturalnych sposobów myślenia i działania.

Myśląc o realizacji projektu często koncentrujemy się na zarządzaniu zespołem, a zwłaszcza na komunikacji w zespole, dzieleniu się pracą i monitorowaniu postępów realizacji zadań. Jeśli realizujemy projekty samodzielnie to faktycznie aspekt zarządzania zespołem jest wiodący, ale zdecydowanie niewystarczający, aby efektywnie i skutecznie zarządzać całym projektem. W przypadku projektów realizowanych z podwykonawcami jest to jeszcze bardziej istotne.