Tag: project management

What happens when a scientist with a background in drug discovery stumbles into the fascinating world of organizational behavior? Well, I’d argue it’s the perfect cocktail of curiosity, rebellion, and a jumper hand-embroidered with “Rebel Soul” (with the "Soul" written in Korean, because why not?). My career and hobbies might look like a tangled web, but they’re all connected by one thing: curiosity. A relentless curiosity about the systems and stories that shape human behavior. Whether it's unraveling the mysteries of the brain in the lab or decoding team dynamics in the office, I’m all about exploring the spaces where different worlds collide.

w kontekście zarządzania projektami nabierają głębokiego znaczenia. Ileż to razy, pracując nad skomplikowanymi projektami czy inicjatywami, możemy poczuć, że rozwiązanie wcale nie jest tak skomplikowane, jak początkowo sądziliśmy? Wystarczy spojrzeć na przykład z branży technologii, gdzie projekt AI może stać się polem doświadczalnym nie tylko dla umiejętności programistycznych, ale także dla sztuki rozwiązywania problemów.

Cynicism: an unwelcome guest at work. It starts small – a raised eyebrow in a meeting, a quiet scoff at a “team-building” activity – but it doesn’t stay small. Left unchecked, it spreads, casting a shadow over everything. At its core, cynicism is the belief that people’s motives are selfish and that efforts, especially collective ones, are futile. In Hope for Cynics, Jamil Zaki calls it a “disease of social health.” Look around some workplaces, and it’s easy to see: disengaged teams, “us vs. them” mindsets, and a quiet resignation to just getting by. Cynicism isn’t only a workplace issue, though – it’s deeply personal, affecting how we see ourselves and others.

Jeszcze nic lepszego niż Agile nie wymyślono… to dlaczego jest tak źle, skoro jest on tak dobry? Na LinkedIn często widzę prowokacyjne hasła, że Agile umarł. Niektórzy biją brawo bez większego zastanowienia i wczytania się w treści. Po prostu są zmęczeni popularnością zwinności. Nie lubią, próbowali i się sparzyli czy po prostu nie przepadają za trendami mainstreamowymi? Nie wiem. Ale mogę przypuszczać, dlaczego niektórzy tak uważają.

Gdy piszę ten felieton w kwietniu 2025 większość analityków i specjalistów przewiduje, że ten właśnie rok będzie rokiem Agentów AI – systemów mogących planować swoje działania, rozumujących w trakcie ich realizacji oraz samodzielnie podejmujących decyzje. W kolejnych latach czeka nas tzw. Agentic AI, a następnie – jak przewiduje Ray Kurzweil – najbardziej chyba znany analityk trendów – epoka połączenia naszych mózgów z chmurą, ze światem AI, czyli epoka tzw. singularity. Gdy połączymy nasze mózgi z chmurą nasza inteligencja nie będzie ograniczona wielkością naszych czaszek, lecz rozszerzy się wielokrotnie. Będziemy wtedy wolni od biologicznych ograniczeń, będziemy mieć zdolność do odtwarzania siebie i naszego świata, aż wreszcie ludzie staną się… nieśmiertelni.